Mikrodozowanie psylocybiny, czyli regularne przyjmowanie niewielkiej ilości tej substancji, wymaga indywidualnego podejścia oraz stałej samoobserwacji.
Istnieje wiele schematów mikrodozowania różniących się ze względu na częstotliwość spożywania oraz wielkość dawki. W tym artykule przedstawimy najpopularniejsze z nich.
Jeśli jesteś ciekaw jakie korzyści niesie mikrodawkowanie psylocybiny oraz jaki jest jej potencjał terapeutyczny zapraszam do artykułu Mikrodozowanie jako antydepresant?
Indywidualne podejście i obserwacja
Rodzaje mikrodozowania mogą różnić się w zależności od indywidualnych preferencji oraz celów, jakie chce osiągnąć użytkownik. Jednym z najpopularniejszych protokołów jest taki, w którym każda dawka psylocybiny wynosi około 1/10 do 1/20 normalnej dawki psychoaktywnej. Innymi słowy, mikrodozowanie polega na spożywaniu tzw. subpercepcyjnych dawek psylocybiny, które nie wywołują efektów psychodelicznych, ale jednocześnie wpływają korzystnie na nastrój, kreatywność i postrzeganie.
Nadal istnieje wiele pytań dotyczących najlepszego rodzaju mikrodozowania psylocybiny. Dawkowanie, częstotliwość spożycia oraz czas trwania cyklu pozostają niezbadane. Niektórzy eksperci sugerują, że najważniejsze jest testowanie i dostosowywanie protokołu mikrodozowania do swoich indywidualnych potrzeb i reakcji. Wpływ mikrodawek psylocybiny na organizm każdej osoby może być inny, dlatego eksperymentowanie i monitorowanie swojego samopoczucia są tu kluczowe.
Najpopularniejsze protokoły mikrodawkowania
Osoby zainteresowane mikrodawkowaniem mają często problem z dobraniem odpowiedniej dawki i częstotliwości spożycia psylocybiny. Z pomocą przychodzą opracowane przez praktyków schematy. Najpopularniejsze obecnie metody mikrodozowania zostały opracowane przez Jamesa Fadimana oraz Paula Stametsa.
Protokół Fadimana
Dr James Fadiman jest jednym z pionierów wykorzystania substancji psychoaktywnych w psychoterapii. W swoim protokole chciał on wyraźnie oddzielić od siebie dni kiedy przyjmowana jest mikrodawka.
Podstawą tego protokołu jest przede wszystkim fakt, iż mimo, ze efekt psychodeliku mija po kilku godzinach, to jego wpływ na funkcjonowanie może utrzymywać się nawet 1 – 2 dni po wzięciu dawki. Protokół ten ma także na celu zapobieżenie budowaniu tolerancji na psylocybinę.
Według Fadimana mikrodozowanie należy przeprowadzać raz na trzy dni. Zaleca on obserwowanie organizmu oraz zapisywanie wszystkich istotnych zmian w samopoczuciu lub zachowaniu nie tylko w dniu zastosowania mikrodawki, ale również pomiędzy nimi.
Protokół Fadimana nie wymaga dodatkowej suplementacji i w zasadzie nie wpływa na codzienną rutynę. Mikrodozowanie co trzeci dzień wymaga jednak pewnej uważności, gdyż dawka wypada za każdym razem w inny dzień.
Protokół Stametsa
Drugim bardzo popularnym protokołem mikrodawkowania jest schemat autorstwa Paula Stametsa, światowej sławy mykologa i propagatora wykorzystania psychodelików w samorozwoju.
Stamets zaleca mikrodawkowanie psylocybiny przez pięć dni z rzędu, po czym następują dwa dni przerwy. Autor zaleca również wprowadzenie do schematu stosowania soplówki jeżowatej (Lion’s Mane) która wykazuje działanie neuroprotekcyjne oraz przeciwzapalne. Dodatkowo stosowanym suplementem jest często także niacyna, której zadaniem jest podbijanie działania pozostałych substancji. Zdarza się jednak, że po jej włączeniu pojawia się efekt flush, czyli okresowe zaczerwienienie skóry godzinę po spożyciu.
Niewątpliwą zaletą tego protokołu jest jego regularność. System 5:2 wydaje się być idealnym rozwiązaniem dla pracujących „od poniedziałku do piątku”. Może to jednak okazać się pułapką biorąc pod uwagę wpływ psylocybiny na nastrój. Psylocybina sama w sobie nie uzależnia, ale jej suplementacja z taką częstotliwością może przyjąć formę “zachowania ucieczkowego”, podświadomie programując umysł na dni „lepsze” i „gorsze”.
Protokoły alternatywne
Oprócz wspomnianych schematów mikrodawkowania, istnieje również wiele opracowanych indywidualnie przez użytkowników. Oto kilka z nich:
- Microdosing Institute Protocol – protokół sporządzony przez Microdosing Institute – organizację, która od 2017 roku zajmuje się szerzeniem wiedzy na temat mikrodawkowania substancji psychoaktywnych.
Protokół zakłada przyjmowanie mikrodawki psylocybiny co drugi dzień przez okres 4 – 8 tygodni. Taka dawka może być stosowana u osób walczących z depresją, ADHD/ADD, fobią społeczną, migrenami i klasterowymi bólami głowy.
- Protokoły 2/7 i 3/7 – czyli przyjmowanie mikrodawki w dwa lub trzy wybrane dni w tygodniu. Powinny to być zawsze te same dni. Po cyklu trwającym 4 – 8 tygodni należy zrobić co najmniej dwutygodniowy reset. Protokół ten nie wymaga suplementacji, a w gruncie rzeczy jedyną zasadą jest zastosowanie co najmniej jednego dnia przerwy pomiędzy mikrodawkami.
- Nocny protokół – dedykowany osobom, na które psylocybina działa sennie i uspokajająco. Mikrodawkę przyjmuje się wtedy nie rano, a wieczorem, na około godzinę przed snem. Psylocybinę w protokole nocnym stosuje się co dwa dni, zażywa się ją przez 4 tygodnie, po których należy zrobić reset. Jednak i tutaj, zależnie od potrzeb, z biegiem czasu można wprowadzać różne wariacje. Efekty, jakie notują osoby stosujące ten protokół to lepsza jakość snu, wyraźniejsze sny, większa zdolność do rozwiązywania problemów oraz lepsze samopoczucie zaraz po przebudzeniu.
- Mikrodawkowanie intuicyjne – czyli dawkowanie bez protokołu. Ten rodzaj dawkowania ustala się indywidualnie, a zasady wyznaczane są na podstawie samoobserwacji. Ten rodzaj mikrodozowania może być najbardziej korzystny, nie zaleca się jednak stosowania go przez osoby początkujące.
Najkorzystniej przetestować wcześniej kilka wybranych protokołów samodzielnie, aby zauważyć różnice w działaniu oraz nauczyć się samodyscypliny.
Bezpieczeństwo
Mikrodawkowanie psylocybiny jest uważane za bezpieczne, jednak jak każda substancja aktywna może wywołać skutki uboczne. Do najczęstszych należą: zwiększona wrażliwość emocjonalna, apatia, zawroty głowy, zmienność nastroju, poczucie zmęczenia lub senności oraz niepokój.
Ważne, aby po zaobserwowaniu u siebie niepokojących objawów, dokładnie przyjrzeć się schematowi mikrodawkowania. Tego typu symptomy mogą wynikać z dobrania zbyt dużej dawki lub ze zbyt dużej częstotliwości przyjmowania psylocybiny.
Substancje psychoaktywne w ogóle nie powinny być stosowane przez osoby z predyspozycjami do schorzeń psychicznych, takich jak schizofrenia, psychoza lub inne zaburzenia osobowości.
Nawet jeśli takie predyspozycje nie występują, mikrodozowanie psylocybiną nie powinno być stosowane jako rozwiązanie problemów emocjonalnych np. w ciężkim okresie życiowym. Choć mikrodawkowanie wydaje się mieć sens w takiej sytuacji, warto najpierw skonsultować się z lekarzem.
